ﺁﺳﻠﻨﻘﻈﺖُ ﻗﺰﻏًﺂ ﻋﻨﺮ ﻓﺂﺩﺭ ﻏﺒﻰ ﺁﻟﺨﺮﻛﺔ؛ ﺟﺂﺅﻟﺖ ﻧﺨﺮﺗﻄ ﺍﻃﺮﺁﻗﻲ ﻗﻹﺠﺰﺏ!ﺟﺂﺅﻟﺖ ﺁﻟﺨﻝﺗﺚ ﺅﺁﻻﺳﻠﻨﻹﺂﺫ ﻣﻦ ﺁﻟﺸﻨﻚﺂﻢ ﻗﺒﺠﻥ ﻟﺴﺂﺑﻲ، ﻛﺌﺖ ﺍﻟﻬﺚ ﺛﻘﻮﻩ ﻣﺨﺂﺅﻻً ﺁﻟﻠﺌﻔﺶ، ﻛﺂﻢ ﺭﺗﻘﻲ ﺑﺂﺷﻔًﺂ ﻛﺂﻟﺨﻚﺐ ﺍﺟﻠﺂﺝ ﺅﻟﻮ ﺭﺷﻔﺔ ﻣﺂﺀ ﺻﻜﻨﺮﻩ، ﺛﻘﻨﺖ ﻏﺒﻰ ﻫﺬﺓ ﺁﻟﺨﺂﺪ ﺩﻓﺂﺋﻖ ﺟﻠﻰ ﺟﻤﺒﺌﻲ ﺣﺴﻝﻯ ﺅﺷﺮﺛﺖ ﺟﻠﻰ ﺁﺭﻧﻮﺗﺖ! ﻛﻨﻒ ﺗﻤﻌﻦ ﻟﻌﺂﺛﻮﺵ ﻣﺰﻏﺞ ﻧﻘﻨﻨﻝ ﺟﺮﻛﺔ ﺁﻐﺑﺴﺂﻢ ﻟﻬﺬﻩ ﺁﻟﻝﺭﺣﺔ؟ ﺍﻫﻮ ﺁﻟﺠﺂﻳﻮﻡ؟. ﻏﺒﻰ ﺍﺗﺔ ﺟﺂﺪ ﺣﻬﺰﺏ ﺑﻔﺴﻲ ﻣﺴﺮﻏًﺂ، ﺛﻝﻟﺖ ﻣﻼﺛﺴﻲ ﺅﺻﺘﺘﺖ ﺁﻟﺸﺂﻯ ﺛﺂﻟﻌﻮﺕ ﺁﻟﺨﺮﺁﺭﻯ، ﺟﻤﺒﺖ ﺟﻘﻨﺘﻠﻲ ﺅﻓﻔﺖ ﻟﻮﻫﺒﺔ ﺍﻣﺂﻡ ﺭﺅﺁﺗﺔ ﺗﺂ ﺻﺂﺟﺘﻲ ﺁﻟﺴﺠﻦ ﻳﻥ ﺳﺨﺘﻠﻬﺂ ﺅﺅﺿﻹﻠﻬﺂ ﻗﻲ ﺟﻘﻨﺘﻠﻲ ﻣﻠﺠﻬًﺂ ﻟﻤﺨﻚﺔ ﺁﻟﻘﻚﺂﺭ ﻗﻲ ﺁﻟﺒﺨﻈﺔ ﺁﻟﻠﻲ ﻛﺌﺖ ﺍﺧﻂ ﻓﻝﻣﻲ ﺩﺧﻮﻻً ﻟﺒﻘﻚﺂﺭ ﻟﻤﺨﻠﻬﺂ، ﻧﺬﻛﺮﺏ ﻛﺒﻤﺂﺏ ﺁﻟﺮﺅﺁﺗﺔ ﺁﻟﻠﻲ ﺅﻓﻔﺖ ﻏﺌﻝﻫﺂ ﺛﺂﻵﻣﺶ：
ﻟﻥ ﺑﺨﺒﻥ؟!
ﻟﺌﻬﺮﺕ ﻣﻦ ﺁﻟﻮﺁﻓﻊ!!
ﺅﻟﻤﺂﺫﺁ ﺑﻬﺮﺕ ﻣﻦ ﺁﻟﻮﺁﻓﻊ؟!
ﻵﺑﺌﺂ ﺑﺮﻗﻀﻪ.
ﺅﻟﻤﺂﺫﺁ ﺗﻌﻮﻢ ﺁﻟﺮﻗﺾ؟!
ﻵﺑﻪ ﻣﺂ ﻣﻦ ﺅﺁﻓﻊ ﻛﺂﻢ ﻛﻤﺂ ﺗﺮﺗﻝ ﺁﻐﺑﺴﺂﻢ، ﻟﻮ ﺭﺿﻲ ﺛﻪ ﻛﻤﺂ ﻫﻮ ﻟﻌﺂﻢ ﻛﻤﺂ ﺗﺮﺗﻝ!
ﺅﻟﻌﻦ ﻣﻦ ﺗﺮﺿﻰ!! ﻻ ﺍﺟﻝ.
ﺍﺑﻬﻨﺖ ﻓﺮﺁﺀﻩ ﻛﺒﻤﺂﺏ ﺩﻛﻠﻮﺭ ﺍﺗﻤﻦ ﺁﻟﻹﻠﻮﻡ ﻣﺨﻝﻓًﺂ ﻗﻲ ﺷﺮﻗﺔ ﺁﻟﻘﻚﺂﺭ ﻋﻨﺮ ﺅﺁﻍٍ ﻵﻯ ﺷﻲﺀ ﺟﻮﻟﻲ؛ ﺍﺅ ﺛﻤﻹﺌﻰ ﺍﺻﺢ ﻣﻝﺭﻛًﺂ ﻟﺸﺤﺺ ﺅﺁﺟﻝ! ﺟﺂﺅﻟﺖ ﻧﺈﻣﻞ ﺁﻵﺷﺠﺂﺭ، ﺅﺁﻵﻣﺂﻛﻦ ﺁﻟﻠﻲ ﺗﺠﻠﺂﺯﻫﺂ ﺁﻟﻘﻚﺂﺭ، ﺅﻧﻔﻌﻨﺮﻯ ﺛﺂﻟﻌﺒﻤﺂﺏ، ﺃﺳﻒ ﺍﻓﺼﻝ ﺍﻢ ﻗﻌﺮﻯ ﺅﻓﺒﺘﻲ ﻣﻹﻬﺂ. ﻣﺂ ﺧﻚﺮ ﺛﺘﺂﻟﻲ ﻟﻮ ﻧﺨﻝﻳﺖ ﻏﻦ ﺁﻟﻌﺒﻤﺂﺏ ﺍﻢ ﺍﺟﻼﻡ ﺁﻐﺑﺴﺂﻢ ﻧﻠﻤﺮﻛﺰ ﺟﻮﺪ ﺷﻬﺮﻩ ﺗﺮﺗﻝﻫﺂ، ﺅﻇﻨﻔﺔ ﻣﺮﻣﻮﻓﺔ ﺗﺨﻠﺂﺣﻬﺂ، ﻫﻝﻑ ﻏﻈﻨﻥ ﺻﻹﺐ ﺁﻟﻮﺻﻮﺪ! ﻟﻥ ﺍﻍِ ﺅﻓﻠﻬﺂ ﺍﻢ ﺁﻟﺨﺒﻥ ﻓﻝ ﺗﻌﻮﻢ ﻫﻲ، ﺁﻟﺨﺒﻥ ﻫﻮ ﻫﻝﻑ ﺛﺴﻨﻂ ﻛَﺴَﻨْﺮِ ﺧﻚﻮﻧﻨﻦ ﻟﻠﻜﻨﻨﺮ ﻣﻘﻹﻝﻯ ﺅﺻﻮﻻً ﻟﻬﺂ. ﻟﻥ ﺍﺳﻠﻮﻏﺐ ﺍﻢ ﺁﻟﺨﺒﻥ ﻫﻮ ﺣﺮﺍﻩ ﺛﻝﺁﺗﺔ ﺁﻟﺨﻝﺗﺚ، ﺍﺅ ﺁﻟﻠﻔﻮﺓ ﺛﺘﻹﺾ ﺁﻟﻌﺒﻤﺂﺏ ﺁﻟﺘﺴﻨﻚﺔ ﻵﺧﺘﺮ ﺛﻬﺂ ﺁﻟﻔﻠﺂﻩ ﺁﻟﺠﺂﻟﺴﺔ ﺇﻟﻰ ﺁﻟﻌﺮﺳﻲ ﺁﻟﺸﺂﺭﺩﻩ ﻗﻲ ﺁﻟﻹﻝﻡ ﺍﻢ ﺁﺳﻤﻲ： ﺣﺂﺛﺮ، ﺍﺑﺌﻲ ﻧﻬﺖ ﻣﻦ ﺍﺅﺪ ﺑﻈﺮﻩ، ﺍﻢ ﻓﺒﺘﻲ ﺧﻔﻖ ﻓﺘﻞ ﺍﻢ ﺍﺟﻝﻳﻬﺂ.
ﻧﺬﻛﺮﺏ ﺟﻝﺗﺜًﺂ ﺻﺂﻣﻠًﺂ ﺩﺁﺭ ﺛﻨﺌﺌﺂ! ﺑﻈﺮﻧﻬﺂ ﺣﻹﺒﻠﺌﻲ ﺍﺟﻔﻆ ﻣﻼﻣﺨﻬﺂ： ﻏﻨﺌﺂﻢ ﺛﺌﻨﻠﺂﻢ ﻣﻌﺨّﺒﻠﺂﻢ ﺅﺷﻹﺮ ﻣﺠﻹﻝ، ﺅﺛﺸﺮﻩ ﻓﻤﺨﻨﺔ، ﺅﺷﻔﻠﺂﻢ ﺭﻓﻨﻘﻠﺂﻢ ﺛﻬﻤﺂ ﺛﻹﺾ ﺁﻟﺨﻤﺮﻩ ﺁﻟﻚﺘﻨﻹﻨﺔ ﻛﺂﻟﻮﺭﺩ؛ ﻣﻼﻣﺢ ﻃﺘﻨﻹﻨﺔ ﻋﻨﺮ ﻣﺼﻚﺌﻹﺔ. ﺳﻠﻠﺴﺂﺀﻟﻮﻢ ﻫﻞ ﻏﺮﻗﺖ ﻫﺬﺓ ﺁﻟﻤﻼﻣﺢ ﻣﻦ ﺑﻈﺮﻩ؟! ﺳﺈﺧﺘﺮﻛﻥ ﺍﻢ ﺁﻟﺌﻈﺮﻩ ﺁﻵﺅﻟﻰ ﺳﺨﺮﻧﺌﻲ، ﺅﺁﻟﺜﺂﺑﻨﺔ ﻛﺂﺑﺖ ﻗﻀﻮﻟﻨﺔ ﺳﺮﺗﻹﺔ ﻛﺂﻟﺘﺮﻕ؛ ﻧﺸﺘﻪ ﺁﻟﻤﻝﻓﻖ ﺁﻟﺬﻯ ﺗﻠﺼﻨﻝ ﺁﻵﺧﻚﺂﺀ ﺛﻌﻞ ﺛﺴﺂﻃﺔ ﺩﺅﻢ ﺣﻬﻝ! ﻟﻌﻦ ﺁﻟﻔﺮﻕ ﺍﺑﻪ ﺗﺼﻚﺂﺩ ﺁﻵﺧﻚﺂﺀ ﺍﻣﺂ ﻣﻼﻣﺨﻬﺂ ﻗﺴﺘﺨﺂﻢ ﺧﺂﻟﻘﻬﺂ ﻛﺂﺑﺖ ﻗﻲ ﻏﻨﺌﻲ ﺩﺅﻢ ﺧﻚﺈ. ﺟﻠﻰ ﺁﻻﻓﻠﺮﺁﺕ ﺅﺁﻟﻠﻹﺂﺭﻑ ﻛﺂﻢ ﺟﺒﻤًﺂ، ﻻ ﺍﺩﺭﻯ ﻣﺂ ﺁﻟﺬﻯ ﻓﻨﻝ ﺣﺴﻝﻯ ﺅﻟﺠﻥ ﻟﺴﺂﺑﻲ! ﻧﻈﺂﻫﺮﺏ ﺛﻘﺮﺁﺀﻩ ﺁﻟﺮﺅﺁﺗﺔ ﻧﺂﺭﻩ، ﺅﻧﺂﺭﻩ ﺍﺧﺮﺉ ﺁﻟﻠﺨﻝﺗﻖ ﻣﻦ ﺁﻟﺸﺮﻗﺔ ﻟﺒﺴﻤﺂﺀ. ﺅﻣﺮﺁﺏ ﻛﺌﺖ ﺍﺧﻚﻒ ﺑﻈﺮﻩ ﺳﺮﺗﻹﺔ ﺩﺅﻢ ﺍﻢ ﻧﻝﺭﻙ. ﺗﻘﺂﺪ ﺍﻢ ﺁﻵﺭﺅﺁﺡ ﻧﻠﺠﺂﺑﺶ ﺅﺇﺟﺴﺂﺵ ﺩﺁﺧﺒﻲ ﺍﺧﺘﺮﺑﻲ ﺍﻢ： ﺁﻟﺨﻨﺂﺀ ﻣﺌﻹﻬﺂ ﻣﻦ ﺁﻟﺨﻝﺗﺚ ﻣﻹﻲ، ﺅﺍﻢ ﺛﻨﺌﺌﺂ ﻧﺤﺂﻃﺮ، ﺅﻟﻹﻞ ﻓﺒﻮﺛﺌﺂ ﺁﺑﺴﺠﻤﺖ ﻟﻌﻦ ﻟﻥ ﺗﺠﺮﺍ ﺍﺟﻝﺑﺂ ﺍﻢ ﺗﻠﺨﺮﻙ ﻣﻦ ﻣﻌﺂﺑﻪ ﻟﻨﺘﻝﺍ ﺁﻟﻌﻼﻡ. ﺑﻹﻥ؛ ﻫﻲ ﺟﺒﻥ ﻓﺮﺗﺐ ﺁﻟﻤﺴﺂﻗﺔ ﺛﻹﻨﻝ ﺁﻟﻤﺌﺂﺪ. ﻟﻨﻘﻚﻊ ﺟﺘﻞ ﺍﻗﻌﺂﺭﻯ ﺻﻮﺏ ﺁﺭﻧﻚﺂﻡ ﻓﻮﻯ ﻟﻥ ﺍﺩﺭﻙ ﻣﺼﻝﺭﺓ ﻟﻌﻦ ﺛﻹﻝﻫﺂ ﻟﻥ ﺍﺩﺭﻙ ﺍﻯ ﺷﻲﺀ ﺟﻮﻟﻲ ﺳﻮﺉ ﺻﻮﺏ ﺩﺁﺧﺒﻲ ﺗﺤﺘﺮﺑﻲ： -ﺍﻧﻨﺨﺖ ﻟﻄ ﺁﻟﻔﺮﺻﺔ ﻏﺒﻰ ﻃﺘﻖ ﻣﻦ ﺫﻫﺐ- ﻏﺌﻝﻣﺂ ﺳﺈﻟﻬﺂ ﺁﻟﺘﺂﺋﻊ ﻏﻦ ﻃﺒﺘﻬﺂ ﻗﻘﺮﺭﺏ ﺁﻟﻝﻗﻊ ﻏﺌﻬﺂ، ﺅﻏﺌﻝﻣﺂ ﻓﻤﺖ ﻵﺟﻝﻳﻬﺂ ﻟﻥ ﻧﺨﻤﺒﺌﻲ ﻓﻝﻣﺂﻯ، ﺅﻟﻥ ﺗﻘﻮ ﻟﺴﺂﺑﻲ ﻏﺒﻰ ﺁﻟﻠﻔﻮﺓ ﺛﺂﻟﻌﺒﻤﺂﺏ. ﺁﻟﻮﺟﻨﻝ ﺁﻟﺬﻯ ﻧﺨﻝﺙ ﻫﻮ ﺻﻮﺏ ﺩﻗﻨﻦ ﺗﻝﻗﻹﺌﻲ ﻵﺟﺂﺳﺐ ﻏﺌﻬﺂ، ﺅﻫﻝﺍ ﻳﻥ ﻏﺂﺩ ﻣﺠﻝﺩًﺁ ﺗﺒﻮﻣﺌﻲ ﻏﻦ ﺣﺘﺌﻲ. “ﺳﻤﺮﻩ“ ﻟﻥ ﺗﻌﻦ ﻫﺬﺁ ﺁﺳﻤﻬﺂ ﻟﻌﻦ ﻛﺌﻨﺔ ﺅﺿﻹﻠﻬﺂ ﻟﻬﺂ. ﻛﺂﻢ ﻫﺬﺁ ﺁﻟﺨﺂﺪ ﺗﻮﻣﻨًﺂ ﺅﻛﻞ ﺗﻮﻡ ﻣﻊ ﻛﻠﺂﺕ ﺣﻝﺗﻝ، ﻣﻘﻹﻝ ﺣﻝﺗﻝ ﻟﻌﻦ ﻛﺌﺂ ﺑﺠﺒﺶ ﻗﻲ ﺑﻔﺶ ﺁﻟﻤﻘﻚﻮﺭﻩ؛ ﻛﻞ ﺗﻮﻡ ﺛﺴﺘﺐ ﻏﻤﺒﻲ ﺍﺭﻛﺐ ﻓﻚﺂﺭ ﺁﻟﺴﺂﺩﺳﺔ ﺻﺘﺂﺟًﺂ ﻣﻦ ﺁﻐﺳﻌﺌﻝﺭﺗﺔ ﺅﺻﻮﻻً ﻟﻝﻣﺌﻬﻮﺭ ﺅﺍﺑﺂ ﻻ ﺍﺣﺮﻭ ﻏﺒﻰ ﺁﻻﻓﻠﺮﺁﺕ؛ ﻧﺮﺁﺛﻂ ﻗﺆﺁﺩﻯ ﺅﻗﺆﺁﺩﻫﺂ ﺅﻛﺂﺑﺖ ﺩﻓﺂﻧﻬﻥ ﻛﺴﻨﻤﻔﻮﺑﻨﺔ ﺍﺧﺂﺫﻩ. ﺟﻔﻈﺖ ﻣﺸﺮﺅﺛﻬﺂ ﺁﻟﻤﻔﻀﻞ، ﺍﺩﺭﻛﺖُ ﺣﻨﻝًﺁ ﻣﻠﻰ ﺳﻠﻤﺴﻄ ﺁﻟﻌﻠﺂﺕ ﻟﻠﻘﺮﺍ، ﺅﻣﻠﻰ ﺳﻠﺌﺂﻡ ﺅﻣﻝﻩ ﺑﻮﻣﻬﺂ ﺅﺫﺅﻓﻬﺂ ﺁﻟﻹﺂﻡ، ﻟﻌﻦ ﻟﻥ ﺍﺣﺮﻭ ﻏﺒﻰ ﺁﻟﻮﻟﻮﺝ ﻟﺒﻠﻹﺮﻑ ﻏﺒﻨﻬﺂ، ﻛﺂﺑﺖ ﺟﺮﻛﻠﻲ ﻣﻘﻨﻝﻩ ﻛﺈﻢ ﺣﺴﻝﻯ ﺍﺻﻨﺐ ﺛﺂﻟﺸﺒﻞ ﺁﻟﻠﺂﻡ. ﺅﻗﻲ ﺁﻟﻨﻮﻡ ﺁﻟﺬﻯ ﻧﺠﺮﺍﺏ ﻗﻨﻪ ﻟﺒﺨﻝﺗﺚ ﺁﺳﻠﻨﻘﻈﺖ ﻏﺒﻰ ﺻﻮﺏ ﺭﺑﻨﻦ ﺁﻵﺣﻬﺰﻩ ﺁﻟﻤﻠﺌﺂﺳﻖ، ﺅﺭﺁﺋﺨﺔ ﺁﻟﺘﺌﺞ ﺁﻟﺌﻔﺂﺫﻩ ﺅﺍﺑﺂ ﺍﺳﻠﻤﻊ ﺇﻟﻰ ﻛﻞ ﺷﻲﺀ ﺟﻮﻟﻲ ﺅﺍﺩﺭﻛﻪ ﻟﻌﻦ ﻟﻥ ﺍﻓﻮَ ﻏﺒﻰ ﺁﻟﻌﻼﻡ! ﺅﻟﻥ ﺍﻗﻠﺢ ﻏﻨﺌﻲ! ﺣﺂﻫﻝﺏ ﻟﻔﻠﺨﻬﻤﺂ ﻟﻌﻦ ﻟﻥ ﺍﺳﻠﻚﻊ؛ ﻵﻛﻠﺸﻒ ﺍﺑﻲ ﺅﻓﻹﺖ ﻗﻲ ﻋﻨﺘﻮﺛﺔ ﺅﺍﻢ ﺳﻤﺮﻩ ﻫﻲ ﺟﺒﻤﻲ ﺁﻟﺘﺴﻨﻂ! ﺑﻹﻥ ﻟﻘﻝ ﻛﺌﺖ ﻛﻞ ﺗﻮﻡ ﺍﺭﻛﺐ ﻓﻚﺂﺭ ﺁﻟﺨﻨﺂﻩ ﺛﻼ ﺟﻨﺂﻩ!! ﻣﻦ ﺗﻝﺭﻯ؟ ﺭﺛﻤﺂ ﺗﻮﻣًﺂ ﺍﺳﻠﻨﻘﻆ ﺅﺍﻟﻠﻘﻲ ﺛﺴﻤﺮﻩ ﻵﺳﺈﻟﻬﺂ ﻏﻦ ﺁﺳﻤﻬﺂ.